අයිතිය සහ වරප්‍රසාදය සමග 6%

     නිදහස් අධ්‍යාපනය ගැන මෑතකදී තරම් ඉතිහාසයේ කවමදාවත් කතා කරපු යුගයක් තවත් නැතුව ඇති.නිදහස් අධ්‍යාපනයේ උන්නතිය ගැන සලකලා මං FUTA එකට සහය පලකරන්න තීරනය කලා.නමුත් ඒ දේශපාලනිකව අපරිණත ශිෂ්‍ය සංගම්වලට ස්වායක්තව.ඔවුන්ගේ අරමුණු සහ ඉල්ලීම් ගැන මගේ තියෙන්නේ බලවත් අප්‍රසාදයක්. ඒ ගැන මං පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල ගැන් ලියපු ලිපි පෙල තුල සවිස්තරව අදහස් දක්වලා තියනවා.( I , II )ඒ නිසා පැහැදිලිව මං සහය පලකරන්නේ FUTA එකේ ඉල්ලීම් වලට පමනයි.6% කියන එක යථාර්තයක් වේ යැයි මං විශ්වාස කරන්නේ නැති උනත් win-win situation එකකට යන්න පුලුවන් කියලා කියන්නේ දැන් තියෙන තත්ත්වයට වඩා පොඩි සංවර්ධනයක් හරි ලංකාවේ උසස් අධ්‍යාපන පද්ධතිය තුල ඇති වෙන්න ඉඩ තියෙනවා කියන එක. දැනටත් ලංකාවේ උසස් අධ්‍යාපනය සදහා වෙන කරන මුදලින් ලොකු කොටසක් නිසි භාවිතයකින් තොරව නැවත භාණ්ඩාගාරයට හරවා යැවෙන බව රජය පැත්තෙන් කියවෙනවා.එහි සත්‍ය අසත්‍යතාව ගැන මගේ දැනුමක් නැති නිසා මං ඒ ගැන අදහස් දක්වන්න යන්නේ නෑ.

     කොහොමින් කොහොම හරි දැන් වාර්තාවෙන විදිහට ආණ්ඩුව තම සුපුරුදු කල් මැරීමේ ප්‍රතිපත්තිය හා පොරොන්දු පත්‍රිකා යොදා ගනිමින් වර්ජනයෙන් ඉවත්වීමේ එකඟතාවකට ඇදුරන්ව කැමැතිකරවා ගන්නට උත්සහ කරනා බව පේනවා.ආණ්ඩුව බොහෝ තැන්වල ගනුදෙනු කල යුතු ආකාරය පටලවා ගන්නවා.ඔවුන් ගමේ බූරුපොලේ සියදෝරිස් සමග ප්‍රශ්න විසඳගන්නා විදියට සරම උස්සාගෙන ජාත්‍යන්තර ප්‍රශ්ණ විසඳන්නට ගිහින් නිකම් කිච වෙනවා.


ලොක්කා 'වර්ජකයින් සමග මගේ සාකඡ්චාවක් නැත' යන ස්ථාවරයේ ඉඳලා මේ ප්‍රශ්නය දිහා බැලුවේ ප්‍රයිවට් බස් වර්ජකයො දිහා බලන දෑසින්. මොකද ගැමුනුලා කොච්චර කෑ ගැහුවත් දවස් තුන හතරක් බස් ගෙවල් ඇතුලේ තියං ඉඳලා ලීසීං එක ගෙවාගන්න බැරිව හිර වෙනකොට එකා දෙන්නා ශේප් එකේ පාරට බස් ටික දාන බව ලොක්කා දන්න නිසා ඒ ඇප්‍රෝච් එකම මෙතනදි ලොක්කා ගන්නවා.පැහැදිලිවම ගනුදෙනු කලයුතු ආකාරය පටලවා ගන්නවා.දැන් කිච වෙන්න බැරිකමට ගොල බාලයො එක් එක්කෙනාව එවලා බලනවා.
මෙතනදි ආචාර්යවරුන් තමන්ගේ  සටන දෙන්නම් කාසි වලට අත් නොහැරීම වැදගත්.මොකද මේ පාර අත ඇරියොත් ඔවුන් සහ ඔවුන්ගේ සටන බලවත් ලෙස හෑල්ලුවට පත්වෙන්න ඉඩ තියෙනවා.ඒ තුල නැවත් කවමදාවත් මේ වගේ සමාජ් සහයෝගයක් ඔවුන්ට ලබාගන්න බැරිවේවි ඉදිරියට.

     ලිපියේ මාතෘකාවට පිවිසෙනවා නම්,අද ලංකාවේ ගොඩක් දෙනෙක් අයිතිය සහ වරප්‍රසාදය කියන දෙක පටලවගෙන.අයිතීන් ගැන අවබෝධයක් නැති කම නිසාම තමන්ගේ මූලික අයිතීන් පවා අමු අමුවේ උල්ලංඝනය වෙන මොහොතක ඒවා පැත්තක තියෙද්දී තමන්ට ලැබෙන වරප්‍රසාද,අයිතීන් කියල පටලවගෙන ඒවායේ අනාගතය ගැන කතිකා කරන්න පටන් අරං.

     මං ලඟකදි දැක්කා විශ්ව විද්‍යාල සිසුන්ගේ විරෝධතාවකදි ඔවුන් මහපොල ඈඳාගෙන කතා කරනවා.මං තවත් තැනකදි දකිනවා මහපොල මුදල ඩෙනිමක් ගන්නවත් ප්‍රමානවත් නෑ කියලා පිංතූරයක් බුකියේ ෂෙයා වෙනවා.ඇත්තටම ඔවුන් තේරුම් ගන්නෙ නැති යථාර්තයක් තියෙනවා. ඒ ඒක එයාලට රජයෙන් දෙන වරප්‍රසාදයක් මිසක් අයිතියක් නෙවයි කියන එක. 'තව දියව්' කියලා කෑ මොර දෙන බහුතරයක් තෙරුම් ගන්න ඕන මහජනයා ( බදු ගෙවන ජනතාව) ප්‍රතික්ෂේප කරන ඕනම වෙලාවක මේ වරප්‍රසාද අත්හිටුවන්න රජය බැඳිලා ඉන්නවා කියන එක.නමුත් වාසනාවකට ලංකාවේ මිනිස්සු එහෙම නෑ!.

     මේ තියෙන අවුල් ජාලා වලට හේතුව නිසි ජාතික අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්තියක් නැති එක.ඒවගේ දෙයක් කවදා ලංකාවේ හැදෙයිද කියන එක සැක සහිතයි.ආණ්ඩු පෙරලෙද්දි අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්ති වෙනස් වෙනවා නම් ටිකක් හරි හිත හදා ගන්න පුලුවන්.. ඒත් ඇමටීවරයා වෙනස් වෙද්දි ප්‍රතිපත්ති වෙනස් වෙනවා නම් තත්ත්වය කොයිතරම් ඛේදනීයද.. මං ඉගෙන ගත්තෙ එක නිර්දේශයක්.මගේ මල්ලි තව එකක.මගේ නංගී ඉගෙන ගන්නේ තවත් එකක්. අපේ වයස්  අතර පරතරය අවුරුදු හයයි. අවුරුදු හයට විශය නිර්දේශ තුනක්!! එතකොට මේවාට අවැසි පෙලපොත් අලුතෙන්ම ගහන්න ඕන. එතකොට අවුරුදු දෙකකට කලින් ගහපුවට මොකද වෙන්නේ.. ? මෙන්න මේවාට උත්තර තමයි රටේ බදු ගෙවන ජනතාව පර්පාලකයන්ගෙන් ඉල්ලන්න ඕන.ඒකයි ඔයාලගේ අයිතිය (මං තවම බදු නොගෙවමි)

      අපි හදාරපු නිදහස් අධ්‍යාපනය උනත් අපේ  අයිතියක් නෙවෙයි කියන එකයි මගේ හැඟීම.ඒක අපේ වරප්‍රසාදයක්.එතනදි වෙන පලවෙනිම වැරැද්ද ඒක නිදහස් අධ්‍යාපනය කියලා නම් කරපු එක.ඒක නම් වෙන්න ඕන වරප්‍රසාදිත් අධ්‍යාපනය වගේ වචනයකින්.මොකද එතනදි යම් පිරිවැයක් වැය වෙනවා.ඒක දරන්නේ රටේ බදුගෙවන ජනතාව.

     රටේ ජනගහන වර්ධනයට සාපේක්ෂව විශ්ව විද්‍යාලවලට ඇතුලත් කරගන්න ප්‍රමානය වැඩි කරගන්න ඕන.ඒවායේ පහසුකම් වැඩිවෙන්න ඕන.නිදහස් ( වරප්‍රසාද)අධ්‍යාපනයත් නැති බැරි ළමයෙක්ට ඉස්සරහට එන්න තියෙන්න ඕන.ඒකෙ ආයි දෙකක් නෑ.. (ලෝකයේ නිදහස් අධ්‍යාපනය ඇත්තේ රටවල් අතලොස්සක බවත් ඉතිරි රටවල් වල දුප්පත් ළමයි ඕන තරම් සිටිනා බවත් ඒ අයට වෙනම වැඩපිලිවෙලවල් සකසා තිබෙන බවත් කරුනාවෙන් සලකන්න) ඒ නිසා කවුරු හරි දකිනවානම් මං මේ කියන්න යන්නේ නිදහස් අධ්‍යාපනය නවත්තන්න ඕන කියන එක කියලා ඒක එහෙම නෙවෙයි.

'උපාධිය මුදලට විකිනීම නවත්ව්..නිදහස් අධ්‍යාපනය සුරැකියව්'

කියලා කෑමොර දෙන අයට මට මතක් කරලා දෙන්න තියෙන්නේ ඔයාලත් කරන්නේ උපාධිය මිලට ගන්න එක කියන එක.. රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාලත් කරන්නේ උපාධිය විකුනන එක. ඒත් වෙනසකට තියෙන්නේ පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල වල පිරිවැය දෙමාපියන් දරද්දි රජයේ විශ්ව විද්‍යාල වලදි වැයවෙන පිරිවැය රටේ බදු ගෙවන මහ ජනතාව දරන එක... 

     එයාලගෙන් ඉල්ලන්න තියෙන්නේ එයාල රටේ ජනතාවගේ මුදලින්  උපාධිය මිලදී ගන්නවා වගේම පුලුවන් කමක් තියෙන දෙමාපියන්ට තමන්ගේ දරුවන්ටත් ඒ දේ අරගෙන දෙන්න වටපිටාවක් ලංකාව තුල නිර්මානය කරලා දෙන්න ඉඩ දෙන්න කියලා.ඒක එයාලගේ අයිතිය..ඊට එරෙහිවෙන්න සදාචාරාත්මක අයිතියක් විශ්ව විද්‍යාල සිසුවාට නෑ.මොකද ඔවුන්ට වියදම් කරන්නෙත් අර ළමයින්ගේ දෙමාපියන් නිසා.උසස් පෙල සමතුන්ගෙන් විශ්ව විද්‍යාල වලට ප්‍රවේශ වෙන්නේ 20%ක් නම් අද මේ ශිෂ්‍ය සංගම් කෑ ගහන හැටි දැක්කම අපිට දැනෙන්නේ  මේ 20% විසින් ඉතුරු 80%කගෙම අයිතීන් අහුරන්න හදනවා වගේ හැඟීමක්..

     මේ ලඟකදි මං ලංකාවේ ඉන්නකොට නංගි කෙනෙකුයි මල්ලි කෙනෙකුයි මං නැගලා ඉන්න බස් එකට නැග්ගා.නැගලා පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල වලට එරෙහිව ටිකක්  දිග දැනුවත් කිරීමක් කලා.ඒක ඉවර වෙනකම්ම අහං ඉදලා අංකල් කෙනෙක් ප්‍රශ්න වගයක් අහන්න ගත්තා.ඒකට තව කීප දෙනෙක් එකතු උනා.අන්තිමට ඒ අයගේ අදහස් හා තර්ක ඉස්සරහා අර නංගිටයි මල්ලිටයි උනේ ඔව් අංකල්.. එහෙම තමයි අංකල්..වෙන්න ඇති..අපිට තේරෙනවා කියලා ශේප් වෙලා ජාමේ බේරගෙන බැහැලා යන්න.මං මේ කතාව කියන්නේ ඒ සහෝදරයව/රියව විවේචනය කරන්න නෙවෙයි. ලංකාවේ මිනිස්සු ඉස්සර ඉස්සර තරම් මෝඩ නෑ කියලා පෙන්නන්න. වටේ පිටේ වෙන දේ ගැන අවබෝධයක් තියෙනවා කියලා පෙන්නන්න.

වැරැද්දට එරෙහිව නැගී හිටින්න තරම්,ඒ වෙනුවෙන් කතා කරන්න තරම් ජීවන පරිණාමයක් තවම නැති උනත් වෙන්නේ මොනවද කියන එක ගැන අවබෝධයක් ලංකාවේ මිනිස්සුන්ට තියෙනවා..වෙලා තියෙන්නේ එහෙම අවබෝධයක් නෑ වගේ පෙන්නනවා!

     

     ලාංකීය රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල වල ඉන්න සහෝදරවරු නිදහස් අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් විතරක් නෙවෙයි  කුහක කම් පැත්තක තියලා සමස්ත ලාංකීය අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන්ම පෙනී ඉන්නවා කියලා තේරුන දවසට ලාංකීය මහ ජනතාව එයාලගේ වරප්‍රසාද වෙනුවෙන් ඒවා ආරක්ෂා කීරීම වෙනුවෙන් එයාලා පිටුපසින් හිඳිවි..අර පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාලයට යන දරුවගෙ දෙමාපියන් උනත් රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල සිසුවා රැකගන්න කතා කරාවි..

එතකන්,ඒ ටික මිනිසුන්ට අවබෝධ වෙනකම් රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල සිසුවා පසුපස මහ ජනතාව පෙල ගැහේවි කියලා හිතන්න බැහැ. එයාලට සිද්ද වෙන්නේ හුදෙකලාව එක එක්කෙනාගේ කොස් ඇට බ බා ඉන්න.

නිදහස් අධ්‍යාපනය වරප්‍රසාදයක් උනාට අධ්‍යාපනය කියන්නේ අයිතියක්..

රාජ්‍ය හෝ පෞද්ගලිකව හෝ ඒ දේ ලබා ගන්න හැමෝටම සම අවස්ථාවක් තියෙන්න ඕන..


ප.ලි : මගේ මිතුරෙක් සිංහල බ්ලොග් අවකාශයට තමන්ගේ ආගමනය සනිටුහන් කරලා තියනවා. ඔහුගේ බ්ලොගය නම් කරලා තියෙන්නෙ දෙලොවක් අතර  කියන නමින්.කැමති කෙනෙක් වේ නම් ගිහින් බලන්න කියලා ඉල්ලනවා. පිවිසෙන්න මෙතනින්..