නො එන ගමන් යන මගේ මිතුරාට.........

පොඩි කාලේ ඉඳන් එකට හිටපු මගේ මිත්‍රයා මලිත් අද හවස 3ට නො එන ගමන් යනවා...

මතක මංපෙතේ ආපසු පිය නගන්නට හැකි නම්,
හමුවන සිතෙහි ‍රැඳුනු පැ‍රැණිම මතකයන් අතර කොහේ හෝ කොනක උඹත් ඇති..
අපි ඒ තරම් කාලයක සිට එකිනෙකා දැන උන්නා..
අපි එකට උස් මහත් උනා,හැදී වැඩුනා..
අපි එකිනෙකා ගැන හැම දෙයක්ම දැන හිටියා..
ඒ අපි අතර තිබුනු බැඳීමක තරම...
පාසල පංතිය සෙනෙහස මිතුදම අතර ගෙවුනු කාලය කොතරම් සොඳුරුද?

කොහේ සිට හෝ බලා ඉන්නවා නම් අද අපි දිහා..
උඹ ආඩම්බර වේවි!
කෙටි ජීවිතය තුල ලඟා කරගත් දෙවල් ගැන,මිනිස්සු ගැන,මනුස්සකම ගැන,
උඹ දුක් වේවි!
උඹට ලඟා කරගන්න තිබුන දෙවල් ගැන,මිනිස්සු ගැන..

අද.....
ජීවිතය ජීවත් කරවීමේ අභියෝගය හමුවේ උඹ පැරදිලා
නිසලව අපි දිහා බලන් ඉන්නවා...
ඔබෙන් කවදාවත් නොදැකපු නුපුරුදු නිහඬ බව අපිට ලොකු පණිවිඩයක් කියනව...
කෙටි ජීවිතයක්..ලොකු පණිවිඩයක්...

ඒ මරණය තුලින් ලෝකය නතර කල නොහැකි බව,
ලෝකය පෙරටම පෙරටත් වඩා වේගයෙන් ගමන් ගන්නා බව..
ලෝකය වෙනස් කල හැක්කේ මරණය තුලින් නොව ජීවිතය තුලින්ම පමනක් බව..
ප්‍රශ්න වලට විසඳුම ජීවිතයම බව...

යමක් ලබා ගැනීමට නම් යමක් කැප කල යුතුයි..
ඒත්..උඹ කල කැප කිරීමෙන් උඹට ලැබුනේ මොනවාද?
අපිට ලැබුනේ මොනවද???

පිලිතුරු නැති ප්‍රශ්ණ ඉතුරුකරලා උඹ අද අපෙන් යන්නම යනවා...

පිට රටක ඉඳගෙන උඹේ මතක එක එක අමුනද්දී...
උඹේ මූන අන්තිම පාරට බලගන්න බැරි වෙන බව දැනෙද්දී...
මගේ කර පිට පොඩි දුරක් හරි උඹේ අන්තිම ගමන ගෙනියන්න මට බැරි බව හැ‍ඟෙද්දී
මේ ජීවිතේ කොච්චර කාලකණ්නිද කියල හිතෙන වාර ගනන අනන්තයි බං!

මලිත්..
එහෙනම් මචං උඹට සුබ ගමන්!