චේ!

      අද කාලෙකට පස්සෙ සෑහෙන්න හොඳ ලිපි දෙකක් කියවන්න හම්බුනා.පහුගිය දවස් දෙක තුනේ හරි හැටි හිතට දැනෙන දෙයක් කියවන්න නැති කම හින්දම වෙන්න ඇති මොකක් හරි ලොකු අඩුවක් වගේ දෙයකින් මගේ හිත වෙලිලා තිබුනේ! ඒකට සාංකාව කියල කිව්වත් වැරදි නැහැ..

     අද සාතන්ගේ රටේ සිට ලියමි කියලා අඩවියක් අහම්බෙන් කියවන්න හම්බ උනා.(මෙතනින්)
එතන තිබුන සමහරි ලිපි වල තිබුන සමහර අදහස් එක්ක ආකල්පමය හා දේශ්පාලනිකව එකඟ  වෙන්න නොහැකි උනත් සමහර අදහස් මගේ හිතට තදින්ම කා වැදුනා.ඒ වගේම වෙබ් ආලෝචනා අඩවියේ ආනන්දවර්ධන මහත්තයා ලියලා තිබුන ලිපිය සයිබරය ගැන ලිපියත් බ්ලොග් අවකාශයේ සියලු දෙනා කියවිය යුතු ලිපියක් ලෙස මං දකිනවා.(මෙතනින්)
මේ ලිපි දෙකට මං සමහරක් දේවල් ගැන හිතං හිටපු විදිය වෙනස් කරන්න සමත් උනා..කෙනෙක්ගේ එක ලිපියකට තවත් කෙනෙකුගේ පරිකල්පන හැකියාව ආමන්ත්‍රනය කරන්න පුලුවන් වෙනවා කියන්නේ ඒ ලිපිය අතිසාර්ථකයි කියන එක.ඒ හැකියාව එසේ මෙසේ දෙයක් නෙවෙයි!
එතනදි මගේ හිත තදින්ම නැවතුනේ ඔස්කාර් වයිල්ඩ් කිව්වයි කියලා කියන මේ ප්‍රකාශයේ!

“It is a very sad thing that nowadays there is so little useless information.” 

මෙතනදි මගේ හිතට ගිය අදහස තමයි 'ඕන දේ' සහ 'එපා දේ' දෙකම තැනක තියෙන්න ඕන කියන එක..

ඇත්ත....

'එපා දේ' තිබුනම තමයි එතනින් 'ඕන දේ' තෝර ගන්න පුලුවන් වෙන්නේ.

'ඕන දේ'ට වටිනාකමක් තියෙන්නේ එතන 'එපාදේ'ත් තිබුනම තමයි...

'එපා දේ' නැති උනාම අපිට ඕන මොකක්ද කියන එක අපිටත් ප්‍රශ්නයක් වෙනවා..

මගෙ පුද්ගලික අදහස උනේ බ්ලොග් අඩවියක් තුලින් ගන්නට හැකි යමක් ලියවිය යුතුයි කියන එක..

මගේ බ්ලොගය තුල ඒ දේ ඒ විදිහට වෙන්න මං වග බලා ගත්තා...

ඒ නිසාම වෙන්න ඇති සමහර දාට මට ලියන්න දෙයක් නැති වෙන්නෙත්..

එය එසේ නොවිය යුතුද කියලා හරියට තීරණයකට එන්න මට තවම බැහැ!

හැබැයි එක එකාගේ ආතල් විවිධාකාර බවත් උගේ ආතල් ඌට ආතල් බව හා මගේ ආතල් මට ආතල් බවත්.. 

මගේ ආතල් එක උගේ ආතල් එක වෙන්න ඕන නැති බව හා උගේ ආතල් එක මගේ ආතල් එක විය නොයුතු බවත් මං තේරුම් ගත්තා.

ඌට උගේ ආතල් එක ගන්න දීලා මං මගේ ආතල් එක තෝරා බේරාගෙන සප්ලයි කරගත්තම වැඩේ අහවර බව බ්ලොග් ලියන කියවන සියලු දෙනා තේරුම් ගත යුතු විශ්වීය සත්‍යක්..

මට අද ලියන්න ඕන උනේ චේ ගුවේරා ගැන...

ඊයේ ඒ මනුස්සයගේ උපන්දිනේ..

මං හිතුවා වීප්ලවීය වෙනසක් උදෙසා වැඩකරන පිරිස් සූ ගාලා ඉන්න රටක,

චේ ගුවේරලව පිටේ ගහං ෆැශන් කරන තරුණ පරම්පරාවක් ඉන්න රටක පරාර්ථකාමීත්වයේ අසීමාන්තික සීමාවෙනුත් ඔබ්බට තමන්ගේ ජීවිතේ අරං ගිය මේ මනුස්සය ගැන මොනව හරි කොහේ හරි ලියවිලා ඇති කියලා..

     චාමික කොලුවගේ සරල ලිපියක් මං දැක්කා..ඒ ඇරෙන්න ලොකුවට මුකුත් ලියවිලා තිබුනේ නෑ!

මං කියන්නේ  නෑ ඒ මනුස්සයගේ හැම උපන්දිනේකටම මිනිහා ගැන ලියවෙන්න ඕන කියලා..සමාජවාදියෙක් විදිහට ඒ මනුස්සය උනත් ඒකට අකමැති වෙන්න තිබ්බා..

හැබැයි ඕන තරම් කාලකන්නි ගැන උන් මැරිලා මැරිච්ච තැන ගසුත් පැලවෙලා ඒවත් මැරිලා එතනත් ගසුත් පැලවෙලා ඒවත් මැරුනට පස්සෙත් තාම ලියවෙන එකේ මේ වගේ මනුස්සයෙක් මෙච්චර ඉක්මනට අමතකවෙන/කරන එක යුක්තිසහගත නෑ!

     අද ත්‍රිමාන අඩවියේ පොඩි නෝට් එකක් තිබුනා..එතනදි මතු කරලා තිබුන අදහස් එක්ක 100%ක් මං එකඟයි!

එතනදි කියවිලා තිබුනා 'චේ' රොමැන්ටික් මනුස්සයෙක් නෙවෙයි කියන එක..

අද මං කියවන හුඟක් තැන් වල චේව හඳුන්වන්නේ "ආදරණිය චේ" කියලා...

ඒ මනුස්සය සැබෑ විප්ලවවාදියෙක්..සමාජවාදියෙක්...

වාණිජකරනය වු සමාජයේ වාණිජකරණය නොවූ දෙයක් හොයාගන්න අමාරුයි..

මිනිස්සු කියන්න පුලුවන් "නැහැ.. ඊට වඩා දේශපාලනීකරනය පිලිලයක් වෙලා ඉවරයි" කියලා..

 දේශපාලනීකරනය නොවූ දෙයක් හොයා ගන්න එක ඊට වඩා අමාරුයි කියලා.

හැබැයි ඇත්ත ඒක නෙවෙයි.දේශපාලනීකරනයට වඩා වාණිජකරනය පිලිකාවක්..

කොටින්ම දෙශපාලනයත් වානීජකරනය වෙලා...නැද්ද?

චේටත් උනේ ඒක..

කාලයක් විප්ලවයේ සංකේතය වෙලා,සමාජවාදයේ සංකේතයක් වෙලා පස්සෙ ආදරයේ සංකේතය වෙලා, ෆැෂන් එකක් වෙලා,වෙච්ච නැති දෙයක් හොයා ගන්න අමාරුයි..

හැබැයි ඒ මනුස්සය කරපු කැපකිරීම් ඒ මනුස්සයගේ පරාර්ථකාමීත්වය ගැන ගොඩ දෙනෙක් දන්නේ නෑ..

ෆැශන් කරන උන් දන්නෙ නෑ! 

දැනගන්න මහන්සිවෙන්නෙත් නෑ!

හැබැයි දන්න කෙනෙක් මේ මනුස්සයට ආදරය කරන එක නවත්තන්නේ නෑ!

චේ කියන්නේ මෑත කාලයේ හිටපු 'හැබෑ ඩයල්'එකක්..

වචනේ පරිසමාප්තාරුතෙන්ම  කැරියෙක්!

පුලුවන් කෙනෙක් ඉන්නවනම් හොයාගෙන කියවන්න 'චේ' ගෙ ජිවීත කතාවේ සිංහල පරිවර්ථනයක්.

මිනිසුන්ට අසීමිතව ආදරය කරපු මිනිහෙක් ගැන දැන ගන්න එක වටිනවා..

සර්ව සම්පූර්ණ මිනිහෙක් නොවුනත් ඒකෙන් අපේ ජීවිත වලට ගන්න දේවල් තියනවා...

මගේ මිත්‍රයා ලුලිඳු ඊයෙ ලස්සන පාඨයක් එක්ක රූපයක් අමුනලා තිබුනා...

ඒ පාඨයට ටිකක් එකතු කරල මෙතන ලියලා දාලම ඉවර කරන්නම්!

අතීතයේ මියැදුනු වර්තමානය තුල ජීවත්වන්නාවූ අනාගත මිනිසාණනී...

නුඹට සුබ උපන්දිනයක්!!!