අපේ කාලයේ ටියුෂන් මාෆියාව

අද බොහෝ දෙනෙකුගේ අවධානයට බඳූන් නොවූ නමුත් අනිවාර්යෙන් අවධානය යොමු විය යුතු අංශයක් ගැන සංවාදයක් ඇති කිරීමේ කාලෝචිත අවශ්‍යයතාවය මත මෙම ලිපිය ලියවෙන බව කිව යුතුයි.අද සමාජය තුල මාෆියාවක ආකාරයෙන් ක්‍රියාත්මක වන මෙම ව්‍යාපාරය නවතා දැමිය යුතු බවට හෝ තහනම් කල යුතු බවට මේ තුලින් කිසිසේත් අදහස් නොකරන අතර හුදෙක් අයාලේ යන මෙම ටියුෂන් කෙරුවාව ගුණාත්මක හා සිසු හිතවාදී එකක් බවට පත් කරවීමේ ඇති අවශ්‍යතාව පිලිබඳව පැහැදිලි සංවාදයක් ගොඩ නැගිය යුතු බව මගේ පෞද්ගලික විශ්වාසයයි.
   

  

අමතර පංති එහෙම නැතිනම් ටියුෂන් කියන්නේ අද ග්‍රන්ථ කේන්ද්‍රීය අධ්‍යාපනයේ(අද ඇත්තේ හුදු පොතේගුරා ඉස්ටයිල් එකේ අධ්‍යාපන ක්‍රමයකි) අත්‍යාවශ්‍යය අංගයක් වී හමාරයි..මෙය කොතරම් දුරට සිසුන්

විසින් වැලද ගෙන ඇතිවාද කියතොත් පාසලට වඩා ඉදිරියෙන් තබා කටයුතු කරන්න අද සිසුන් පෙලඹිලා.

මේ කියන අමතර පංති තනි(Individual) කණ්ඩායම් (Group) හා හෝල් ක්ලාස් ලෙස විවිද මිල ගනන් යටතේ පැවැත්වෙන අතර මේවා නැවත සිද්ධාන්ත(Theory) හා පුනරීකෂන (Rivision) ලෙස නැවත බෙදා වෙන්කොට වෙන වෙනම අය කිරීම් යටතේ පවත්වනු ලබනවා.. මේ සඳහා වන අය කිරීම් අවම රුපියල් 600(හෝල්) සිට රුපියල් 7 500(තනි) අතර වූ පරාසයක තුල දිව යන අතර ගුරුවරයාගේ ජනප්‍රියතාව මත මෙම මිල ගනන් ඉහල යන්නට පුලුවන්.

     මෙම හෝල් ක්ලාස් සම්ප්‍රදායවෙත යොමු වෙමු. සාමාන්‍යයෙන් මේවා පවත්වන්නේ පාසල් ගුරුවරුන් නොවන අය විසින්.බොහෝ විට ඔවුන්(විද්‍යා නම්)  Bsc හෝ Msc උපාදිධාරියෙකු විය හැකියි.ජනප්‍රිය ගුරුවරුන්ගේ  මෙවනි පංති සඳහා අවම සිසුන් 700-800ක් වත් සහභාගී වන අතර ඔවුන් කොළඹ,ගම්පහ,කලුතර හා ගාල්ල වැනි ප්‍රධාන නගර වල සතියකට වරක් මෙම පංති පැවැත්වෙනවා.එසේ එක් නගරයක පවත්වන පංති සංඛ්‍යාව තුනක් හෝ හතරක්.
උදා : 2012දී උ.පෙල සලකමු. 2012 theory හා Rivision උ.පෙල වසර 2ක් නිසා පහලට වසර දෙකක සිසුන් එනම්  2013 හා 2014 ලෙස.
2014 අපි අතහැර සලකමු. එලෙස සලකන විටදී එක නගරයක සිසුන් 2100 (700ක් ලෙස සලකා)  බැගින් නගර හතරක සිසුන් 8400 ක් පමන සහභාගී වෙනවා.(8000ක් යැයි සලකමුකෝ)ඒ තුලින් ඔවුන් ලබන මාසික අදායම අවම අවම අවමය ලක්ෂ 30ක් ඉකමනවන බව ඔබට කවදාවත් හිතිලා තියෙනවද? (ඔබේ ටියුෂන් ගුරුවරයා මාස 6න් හයට වාහන මාරු කිරීම හෝ BMW එකකින් පැමිනීම තවදුරටත් පුදුමයක් නෙවෙයි නේද?)ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙකු ආදායම් බදු දැල් වලින් බේරී සිටීම වෙනමම කරුණක්.

    ඔවුන් සාධාරනව ඒ මුදල් හම්බ කිරීම අපට ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි..හැබැයි ගෙවන මුදලට සරිලන පහසුකම් අදාල සිසුන්ට ලැබෙනවාද...?කොළඹ තත්ත්වය යම්තාක් දුරකට සතුටුදායක වූවත් කොලඹින් පිට මෙවැනි පංති පවත්වන ආයතන බොහෝමයක නම් එංගලන්තයේ සුප්‍රසිද්ද විශ්ව විද්‍යාල වල නම් වූනාට ගිහින් බැලුවාම ඒවා කනු කිහිපයක් උඩ නංවා ඇති  වහලක් සහිත ඇස්බැස්ටෝස් සෙවිලිකල බිමට සිමෙන්ති යෙදූ බොහෝම ප්‍රාථමික ගොඩනැගිලි...සිසුන්ට වාඩි වීම සදහා ලෑලි බංකු සකසා ඇති අතර එවා කෙතරම් පටුද කියනවානම් බොහොම අමාරුවෙන් පස්සා පැත්තේ පලුවක් තියා ගන්න පුලුවන් ආකරයේ ඒවා..එයින් එකක ඉන්න පුලුවන් 5 දෙනෙකුට නම් 7 දෙනෙකු බොහෝ විට බලෙන්ම වාඩි කරවනු ලබනවා.ප්‍රමානාත්මක දියුනුවට සාපේක්ෂව ගුණාත්මක දියුනුවකට මෙම මුදල් නැවත යොදවන බවක් පෙනෙන්නට නැහැ.සිසුන් එක දිගට පැය 4,5ක් මේවායේ වාඩී වී සිටිය යුතු අතර ඒ අවසානයේ දැනෙන සුව අත්දැකීමෙන් මෙය කියවන බොහෝ දෙනෙක් දන්නවා.

     සනීපාරක්ෂක පහසුකම් දෙසට යොමුවෙමු. මෙවැනිම තරමේ පංති තුන හතරක් එක විට පැවැත්වෙන ආයතනයක බොහෝවිට ඇත්තේ ඉතාමත් සීමිත වැසිකිලි සංඛ්‍යාවක්..ජලය පානය සඳහා ඇති ජල කරාමත් සාපේක්ෂව ඉතා අඩු අගයක්.ළමයෙකුට අසනීපයක් වූ විටෙක සිටින්නට තැනක්වත් බොහෝ තැන් වල නැහැ.ඒ නිසා විශේෂයෙන් ගැහැනු ළමුන් පත්වන අපහසුතාවය බොහෝ දෙනෙක් අත්දැකීමෙන් දන්නවා.

     විනය අතින් බැලුවත් බොහෝ ගුරුවරුන්ගේ හැසිරීම අනුමත කරන්න බෑ! කුනුහරුප කතා හා විහිලු ඇතැම් විටෙක විනෝද ජනක වූවත් සමහරුන් නිකරුනේ ළමුන් ප්‍රසිද්දීයේ ලැජ්ජා කිරීම තුලින් ඔවුන් බිය වද්දා ගැනීමට උත්සහ කරන අකාරයක් ඇතැම් ස්ථානවල පේනවා.මා වරක් එවැනි  පංතියක සිටින විටෙක එක් සිසුවෙකුට ගුරුවරයා ඉදිරියට අඬගැසුවා..එක එකාගේ කකුල් බේර බේරා ඉතා අමාරුවෙන් ඉස්සරහට යන මොහුගෙන් අදාල ගුරුවරයා ඇඩ්වේ "මොකද උඹේ ල*බ බැහැලදා මෙච්චර වෙලා යන්නේ ?" කියලා.හිතන්න දෙනෝ දාහක් ඉදිරියේ(ගැහැනු ළමුන්ද ඇතුලුව) ඔහුට විඳින්නට සිදුවන මානසික ව්‍යවසනය..මීට අමතරව ගැහැනු ලමුන්ට අසන්නට සිදුවන රන් තැඹීලි/කුරුම්බැට්ටි කතා ගැන හා තව මෙවනි කතා අනත අප්‍රමානයක් අපි අසා තිබෙනවා වන්නට පුලුවන්.
 
     දැන් අපි එමු ටියුෂන් මාෆියාව ගැන කථාකරන්නට..අද ටියුෂන් ගුරුවරු බොහෝ දෙනෙකු තුල ඇති කල්ලි ගැසීමේ ස්වභාවය වෙන කවරමදාකටවත් වඩා මතුවී තිබෙනවා.එක් එක් විෂය ධාරවට අදාල විෂයන් තුනේ ගුරුවරුන් කල්ලි ගැසී මෙම ව්‍යාපාරය කරගෙන යන අතර ඔවුන් පංති සැලසුම් කරන්නේද එකිනෙකාගේ පංති අවහිර නොවන පරිදි නමුත් අනිත් කල්ලියේ පංති අවහිර වන පරිදියි.ඒ නිසා සිසුන්ට සිදුවී ඇත්තෙ තමන් යන පංති පැකේජයක් ලෙස තෝරා ගැනීමටයි.ඔවුන් එකිනෙකා ප්‍රසිද්දියේ තම වෘත්තීයටත් නොගැලපෙන අයුරින් විවේචනය කරගනු ලබන අතර මෙවර මා නිවාඩුවට ගියවිට මා අතට ලැබුනු අත් පත්‍රිකාවකින් මා පුදුමයෙනු පුදුමයට පත් උනා..කුලල් කා ගනීම කෙතරම් දුරකට ගොස් ඇතිද යන්න වටහා ගැනීමට එහි සඳහන් වූ දේ හොඳටම ප්‍රමානවත්..

අප්‍රසන්න ප්‍රසන්න පරයා නැගෙන සුචරිත චරිත.

     මෙහි එක් අයෙක් සුප්‍රකට රසායන විද්‍යා ගුරුවරයෙකු වන අතර අනෙකා භෞතික විද්‍යා ගුරුවරයෙක්.විෂයන් දෙකක ගුරුවරුන් මෙලෙස ගැටීම අසාමාන්‍ය නිසා මේ පිලිබදව විමසීමේදී දෙදෙනා විසින් බෙදන ලද  තවත් අත්පත්‍රිකා කිහිපයක් මගේ සොහොයුරා මා අත තබන ලද අතර එකිනෙකා විවේචනය කිරීම හා ඒවාට උත්තර බැඳීම සඳහා තම පංති වේලාවින් සැලකිය යුතු වේලාවක් ඔවුන් ගත කරන බවටද පැවසුවා...මේ පිටුපස ඇති හේතු ලෙස කල්ලිවාදය හා තමන් හැරුනුකොට අනිත් පිරිස කරන්නේ බොරුව බවට ඔවුන් තුල ඇති විශ්වාසය බවත් තවදුරටත් මගේ සොහොයුරා පැවසුවා.

     මොවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් දැවැන්ත ලෙස ප්‍රචාරණයේ යෙදෙන අයවලුන් වන අතර ඇතැම් විටෙක ඔවුන්ගේ අත්පත්‍රිකා A4කොල හතරක තරම් වන අතර එය දිග හැර කියවීමටම සෑහෙන්න වෙලා ගත වෙනවා..පසුගිය අපොස සා.පෙල ප්‍රතිපල නිකුත් වූ සැනින් බොහෝ නාලිකා වල ප්‍රයිම් ටයිම් වෙලඳ දැන්වීම් වෙන් වී තිබුනේ ටියුෂන් ගුරුවරුන් අතින්..තමන්ගේ ප්‍රතිපල සාර්ථක යැයි පවසමින් අදාල සිසුන්ගේ නම් ගම් පාසල් තමන්ගේ ප්‍රචාරණ කටයුතු සඳහා යොදා ගන්නේ විටෙක ඔවුන්ගේ අවසරයකින්ද තොරවයි.අදාල ප්‍රතිපලය  සිසුවාගේ පාසලේ ගුරුවරුන් අනෙක් විෂයන් වල ගුරුවරුන් හා අදාල සිසුවාගේ මහන්සියේ සාමුහික උත්සහයක ප්‍රතිපලයක්.පෝස්ටර්,බැනර් හා හෑන්ඩ් බිල් තුල වූ ආකර්ෂණීය පාට පාට අකුරු ඉලක්කම් තුලින් මොවුන් මවන ලෝකයේ ඇත්ත නැත්ත සැබැවින්ම සොයා බැලිය යුත්තක්.
පාසල් දිනවල කිසිම බියකින් හා ගරුත්වයකින් තොරව  පංති පැවත්වීමද අද සුලබව සිදුවන වහාම නැවතිය යුතු ක්‍රියාවක්.


     මා කලින් පවසා සිටි පරිදි පවතින ග්‍රන්ථ කේන්ද්‍රීය අධ්‍යාපන ක්‍රමය තුල සිසුන් මෙම ටියුෂන් කඩ පසු පස යෑම ගැන සිසුන්ට දොස් පැවරීම සාධාරන නැත. සිසුන්ට වෙන විකල්පයක් නැති වාතාවරනයක් අද නිර්මානය වී තිබේ.වසර දෙකක් තුල වසර තුනකින් වත් උගන්වා ඉවර කල නොහැකි විද්‍යා වැනි විෂය නිර්දේෂයක් ඔබ්බවා, පමා වී පැමිනෙන විභාග ප්‍රතිපල,නිවාඩු,ක්‍රීඩා උත්සව හා බාහිර ක්‍රියාකාරකම් නිසා ඉගැන්වීමට ඇති කාලය වසර 1.5ක් පමන වන තත්ත්වයක් තුල පාසලේ කාර්ය භාරය හෑල්ලූ වී ඇති අවදියක හා සම්පත් හිඟය හා ගුරු ව්‍යාප්තියේ විෂමතාවන් නිසා ඇතැම් පාසල් වල සමහර විෂයන් සඳහා ගුරුවරුන් ඇත්තේම නැති වාතාවරනයක් තුල ලෝකයේ අසාර්ථකම විභාග ක්‍රමයන්ගෙන් එකකට මුහුන් දී ඒ තුලින් තමන්ගේ අනාගත ඉරණම තීරණය වන අවස්ථාවක සිසුන් ස්වකීය ගොඩ යෑම සඳහා මේ පසු පස යෑම ඇත්තටම මා දකිනා විදිහට  ඔවුන්ට කල හැකි හොඳම දෙය නොවේද?(කියවන්න:ශ්‍රී ලාංකිය විභාග ක්‍රමයේ වැරැද්ද!)

එසේ නම් සිදුවිය යුත්තේ මොනවාද?

    මා දන්නා තරමින් අද වනතෙක් ටියුෂන් එනම්  උපකාරක පංති පිලිබඳව ක්‍රියාත්මක වීමට තරම් නීති රට තුල  තවමත් සම්පාදනය වී නැහැ.කලයුත්තේ ටියුෂන් දෙන ගුරුවරුන්ගේ ප්‍රමිතිය,පැවැත්විය යුතු දින ගනන හා අවම උපරිම පැය ගනන,සහභාගීකරවාගත හැකි උපරිම සිසුන් ගණන හා අදාල ආයතනවල ප්‍රමිතිය හා පහසුකම් පිලිබදව හා හැකිනම් අය කල හැකි උපරිම මුදල පිලිබඳව අදාල පාර්ශව සමග සාකච්ඡාකොට පැහැදිලි නිර්නායක ගොඩ නැගීමයි.

     ඒ නිර්ණායක ඔස්සේ පැහැදිලි  ගුණාත්මක සිසුහිතකාමී ටියුෂන් ක්‍රමයක් ඇතිකොට ඒ තුල දෙපැත්තටම ප්‍රයෝජනවත් හා දෙපාර්ශ්වයටම වාසි ගෙන දෙන ආකාරයට පංති පැවැත්වීමට අදාල පිරිසට බල කිරීමයි.
මේ සඳහා රාජ්‍ය මැදිහත්වීමකට තවම ප්‍රමාද නැත.